Ruurlo – Goedemiddag lezers. We krijgen enkele mededelingen binnen dat er in Ruurlo een potloodventer actief is. Dat is een zeer ernstige zaak. Gewaarschuwd wordt dat de man met zijn potlood is gesignaleerd rond de voetbalvelden en de Garvelinkkampweg en omgeving.

De eerste keer toen ik de term potloodventer hoorde was toen ik als verslaggever op rapport kwam bij politie-inspecteur Vincent P. Deze man las elke ochtend aan de pers de verslagen voor van het politiepersoneel: een aanrijding, een vrouw gevallen, een brandje, een winkeldiefstal. En op de Tentweg in Stolwijk was een potloodventer gesignaleerd, daar was aangifte van gedaan. Ik vroeg de inspecteur serieus – wist ik veel! – of de man geen vergunning had om aan de deur potloden te verkopen. De politieman moest hard lachen en legde uit dat de uitdrukking potloodventer slang was voor een persoon die in het openbaar zijn geslachtsdeel toonde. Aha, nu begreep ik waar P. het over had en zei: “U bedoelt dus een geval van schennis der openbare eerbaarheid, genoemd in artikel 44 van de Politiewet”. P. keek me wantrouwend aan – was het wel artikel 44?

 

Twee dagen later was ik weer op politierapport en noteerde de meer of minder criminele zaken en voorvallen die zich in de provinciestad de afgelopen 24 uur hadden voorgedaan. Na afloop van de briefing vertelde ik de inspecteur dat ik de dag ervoor in Stolwijk was voor een interview en vermoedelijk de potloodventer had ontmoet. De inspecteur boog verbaasd over zijn bureau en vroeg om details. Ik vertelde hem dat een man mij aanhield met een vraag. Wat wilde hij weten, vroeg P. Ik zei: “De man vroeg of ik toevallig een puntenslijper bij me had…”

Maar goed, er komen 35 jaar na deze anekdote zoveel meldingen van een persoon die vreemde dingen doet, dat het zaak is op te passen en zeker de kids in de gaten te houden. Over kinderen gesproken; ze blijken ook goed op te letten of de Sint die Ruurlo komt wel dezelfde is als de “teevee-Sint”. Een jongetje van zes jaar twijfelde toen de kindervriend in Ruurlo uit de trein stapte: “Deze Sint is niet dezelfde als die van de televisie, want die heeft een baard die veel witter is. De baard van onze Sint was geel!”

Moeder: “En dan zag je die spierwitte wenkbrauwen bij zo’n gelige baard. (zie de foto - red.) Ik heb mijn zoontje maar verteld dat de Sint van Ruurlo de Hulpsint was, omdat het zo druk is dat de echte niet overal tegelijk kon zijn. Gelukkig geloofde hij dat, want ik wil de leuke Sinterklaastijd nog wel een tijdje vol houden.”