Huize Ruurlo, ooit “om niet” verkregen
door Ton Oskam
Ruurlo – Goedemiddag lezers. Op sommige zaken rust geen zegen. Dan gaat vanaf het begin alles verkeerd. Toen Ruurlo werd ingedeeld bij Berkelland werd ook de hele boedel eigendom van die nieuwe gemeente. Met Huize Ruurlo kreeg de al vanaf het begin armlastige gemeente (veel financiële lijken in de kasten van de voormalige zelfstandige gemeenten aangetroffen) een potentiële goudmijn in handen. Rijke mensen zijn gek op kastelen, dus de euromiljoenen lagen voor het oprapen.
“Berkelland” moest echter allerlei beloften aan oud-Ruurlo nakomen, die als bruidschat in het herindelinghuwelijk waren ingebracht. Zoals de belofte dat de raadzaal altijd een trouwlocatie zou blijven en nog wat van die onzin die voor de nieuwe kasteelheer een zeer hoge drempel zouden vormen om de portemonnee te trekken. Zoveel keer per maand je huiskamer beschikbaar stellen voor een stelletje jolige bruiloftsgasten en een gang vol rijst – daar ga je geen miljoenen voor neertellen.
Wat te doen met “het kasteel”? De wethouder van financiën wil geld, zoveel mogelijk graag om het negatieve startkapitaal weg te werken. Dus hele of halve non-profit instellingen kunnen het wel vergeten, zij zijn niet kapitaal krachtig. Particulieren zien dat trouwzaalgedoe niet zitten. De pluissant rijke Stichting Twickel, die dergelijke objecten beheert, komt niet door de gemeentelijke ballotage met haar appartementen-idee. En de Stichting Kasteel Ruurlo, die ook de Orangerie heeft herbouwd, wordt niet serieus genomen. De stichting heeft er best wat geld voor over om Huize Ruurlo multifunctioneel te bestemmen. Iets minder commercieel, maar in elk geval wel een binding hebbende met de gemeenschap. Want het monumentale gebouw is destijds “om niet” van de Van Heeckeren’s bekomen. En van subsidies gerestaureerd en gerenoveerd tot gemeentehuis. Waarom moeten er dan nu miljoenen op tafel komen voor iets dat we toentertijd gekrégen hebt? “Het kasteel” is van ons en doe er dan iets in wat de gemeenschap ten goede komt!
* Foto archief TostiPress/RuurloVandaag
* Foto archief TostiPress/RuurloVandaag
“Gemeente stelt onmogelijke voorwaarden”
Ondanks het feit dat wij destijds door de toenmalige raad van Berkelland met onze plannen om het kasteel te kopen en er een o.a. een ondernemersacademie in onder te brengen, zijn afgeserveerd, hebben wij het kasteel (nog) niet uit ons hoofd gezet.
Dus, zoals gezegd, waagden wij een poging om het te huren. Echter de voorwaarden zijn zo ridicuul dat hou je niet voor mogelijk.
Je kunt het voor 3 tot maximaal 5 jaar huren. De huurder moet zelf de investering die nodig zijn voor de aankleding van het kasteel om het in gebruik te nemen ophoesten. Op zich is dat logisch en niet zo erg. Maar niet natuurlijk als je er over drie jaar weer uitgeknikkerd wordt. Daar stapt toch geen ondernemer in !
Bovendien mogen er geen activiteiten ontwikkeld worden die niet onder de huurbeschermings wet vallen. Dus is bewoning uitgesloten alsmede horeca.(beide vallen daar namelijk wel onder) En de gemeente wil zich daar natuurlijk niet aan branden.
Kortom: weer onmogelijke voorwaarden waar je als ondernemer niet mee uit de voeten kunt. Wij waren dus weer snel klaar met het gesprek.
Wij denken namelijk dat onderdelen van ons toenmalige plan nog steeds uitvoerbaar zijn en wij het kasteel weer allure kunnen geven.
Maar ja het is moeilijk zaken doen als je met mensen te maken hebt, die echt niet zakelijk zijn ingesteld en het dus niet (willen) begrijpen.
Nog één keer hebben we het geprobeerd, maar we moeten nu wel tot de conclusie komen, dat we het echt maar moeten vergeten dat er ooit nog iets van komt.”
