Foto’s met een verhaal op RuurloVandaag

door Ton Oskam


Ruurlo – Goedemiddag beste lezers. U zult begrijpen dat ik weinig met voetballen heb, al gun ik de voetballiefhebbers van harte hun plezier aan deze sport. Toch ontmoet ik steeds meer mensen – zelfs mannen! – die ook niet wild worden van 22 figuren die zich in het zweet werken om juist hún voet achter de bal te krijgen. Om teleurstelling te voorkomen, heb ik weleens voorgesteld om dat spel met een paar ballen te spelen, drie of vier. Dan krijgt elke voetballer meer kansen om het leder te beroeren en er wat kunstjes mee te doen. Maar ja, ik geloof niet dat de FiFa – de voetbalmaffia die onze mooie Oranje Meiden liet opsluiten omdat ze van een andere biersoort houden dan dat verschrikkelijke Budweiser – van mijn idee gecharmeerd is. Hoe meer honden vechten om dat ene been, hoe meer de confrontaties tussen de “honden” op het randje zijn van wat zij nog aan genegenheid jegens elkaar kunnen opbrengen (zie sommige slow motion beelden)
* Bovenstaande beschouwing heeft niets te maken met Wim Zoeteman die zegt “weinig van voetbal te snappen”. Maar ook hij kan niet heen om de uitingen van de Oranje-supporters die vele Ruurlose straten in de nationale voetbalkleur hebben gesierd. Wim zag een ander teken dat de Hollanders het daar in Zuid-Afrika niet zo gek doen. Hij mailt: “Terwijl in het westen de zon in een oranje gloed achter de horizon verdwijnt, komt in het oosten de maan in een oranje waas op. En eerlijk is eerlijk: “we” hebben wel vier wedstrijden gewonnen, dus misschien werkt het ook nog wel?”
 
* En dan is er een oproep van de Heeren van Ruerle. Vorig jaar was ik nog bij hen in de hoop dat een ooievaar in hun prachtige tuin haar tijdelijk domicilie zou kiezen. Dat was ook bijna logisch geweest, want Sinterklaas had mij bij aankomst op de treinhalte van Ruurlo toevertrouwd dat hij elk jaar méér kinderen moet begroeten. Dezer dagen hebben de Heeren van Ruerle geconstateerd dat het door de werkzaamheden aan de Scheiddijk net lijkt of voor bezoekers hun theetuin niet bereikbaar is. Let op: de “Heeren” zijn bereikbaar via de Batsdijk naar de Koedijk en dan de Hulshofweg. Of via de Slootsdijk, Koedijk en Hulshofweg.
* Ik ben heel blij met al die foto’s die lezers ons sturen. De meeste zijn van goede kwaliteit (leve het digitale tijdperk!), maar vaak ook heel origineel en verbonden met een gebeurtenis, een boodschap, een ideaal of zomaar een gedachte achter de foto. Ik krijg ook reacties op de foto’s. Af en toe willen mensen er een hebben en die krijgen ze ook, met toestemming van de eigenaar. Deze week was er weer een aardige reactie op een foto van Ilja Janssen. Een lezeres wilde graag de foto van de uil hebben die Ilja Janssen zeer vertederend fotografeerde. Waarom?
“Mijn dochter is helemaal wild van uilen en de kerkuil in het bijzonder. Zij heeft bij school-tv in het programma “Nieuws uit de natuur” gehoord dat het zo bedroevend gaat met de uilen en andere roofvogels in Nederland. Groot verdriet. Dochter wil zich nu graag inzetten voor het behouden van de uilen in de natuur. Altijd beter dan: ik wíl een uil, toch? Zij is met een aantal klasgenoten bezig een clubje op te richten om nestkasten te maken en deze proberen te gaan ophangen in de natuur. Lees: in het buitengebied van Ruurlo. Zij zou een bezoekje aan de kast bij Ilja geweldig vinden.”
Nou, ik hoor van Ilja wel of het tot een “excursie”is gekomen.
En wat een toeval! Klik op de knop van onze Marktplaats. Toevallig vraagt de “Uilenclub” om medewerkers.

* De bovenstaande foto is overigens van Mariska Gosselink, die ons ook spontaan van prachtige foto’s voorziet. Zij legde de verrichtingen vast van twee parende Waterjuffers. Dat zien we niet elke dag! Zie voor meer foto’s van Mariska: http://www.flickr.com/photos/17643978@N05/

 
0

Zoek in het archief